Makijaż: Dwie propozycje ze Sleek Paraguaya

Hej wszystkim!

Dzisiaj nadrabiam makijażowe zaległości. Blog w założeniu miał skupiać się głównie na tej sferze urodowej, ostatnio jednak coś ten dział umarł i postanowiłam dziś go reanimować ;) Wciąż irytuje mnie mój aparat, który mimo tego, że lepszy, dziwnie robi te zdjęcia, no ale mam nadzieję, że mu wybaczycie, a ja mam nadzieję, że w końcu znajdę odpowiednie ustawienia.

W tej notce chciałam połączyć make-up wraz z moją opinią o jednej z paletek Sleek, Paraguaya. Nie będzie to jednak typowa recenzja, raczej moje odczucia po jej używaniu.

Sleeki to już chyba legenda blogosfery, kosmetyk kultowy, gdzie jego status został wykreowany przez setki blogerek. Szczerze przyznam, że sama nie raz nie dwa zastanawiałam się nad kupnem jednej z palet, zawsze jednak było coś nie po drodze i przyjemność jej posiadania mnie omijała. Ciężko było też się zdecydować, a nie miałam wyjątkowego parcia, ponieważ cieni do powiek to ja mam zapas na wieki. W końcu jednak dzięki uprzejmości *jamapi trafił do mnie jeden ze Sleeków - Paraguaya.

Ciekawa byłam jej bardzo, w końcu to Sleek do mnie zawitał! Najpierw zdziwiła mnie wielkość samej palety, myślałam, że jednak są trochę większe. No nic, przełknęłam pierwsze zdziwienie, rozpakowałam i zaczęłam podziwiać. Paraguaya przywitała mnie swoimi egzotycznymi barwami. Są to kolory, które nie często goszczę na co dzień, mimo wszystko jednak zestawienie ma w swojej gamie cienie, które z  towarzyszyły mi często. Po czasie mogę stwierdzić, że kompozycja przypadła mi do gustu - mogę zbudować za pomocą palety makijaż codzienny i nie narzucający się, jak i trochę poszaleć, gdy mam na to ochotę.

No dobra, koniec o kolorach, czas o samych właściwościach cieni. Po tym czasie, od kiedy mam tą paletkę, czyli ponad pół roku, mogę stwierdzić, że nie rozumiem zachwytu nad Sleekami. Ot, palet jakich wiele, znam lepsze cienie w podobnej cenie. Większość kolorów jest kredowa, niby dobrze napigmentowana, ale podczas blendowania znikają i nie wiem gdzie ich szukać. Osypują się straszliwie, używam ich raczej w kombinacji najpierw oko, potem makijaż twarzy, co też jest męczące. Jeżeli chodzi o cienie perłowe czy satynowe, jest trochę lepiej, bo są bardziej wilgotne, jednak nadal przy rozcieraniu bledną, kompletnie nie przywierają do powieki (sprawdziłam na paru bazach), często też kolor mam piękny na palcu, a podczas nakładania zostaje sama połyskliwa poświata. Ja nie wiem, czy to ta paleta ma takie właściwości, czy wszystkie Sleeki. Jeżeli wszystkie, to na prawdę nie rozumiem zachwytów blogosfery nad nimi. Cienie przeciętne, co prawda w niskiej cenie, fajnymi konfiguracjami kolorystycznymi... ale nic po za tym. Raczej sama nie zakupię kolejnej sztuki, chyba że trafi mi się w rozdaniu czy prezencie. No cóż, wydaje mi się, że palety Sleeka to kolejny produkt wylansowany przez blogerki, szkoda tylko, że ja tych zachwytów nie podzielam ;)

Makijaże powstały jedynie przy pomocy wyżej wymienionych cieni, ewentualnie zmieszanych z Duraline. Pierwsza propozycja to połączenie dwóch szarości, jasnej kości słoniowej i jednej z połyskliwych pomarańczy w roli linera. Ot, taka wizja, kojarzy mi się to z lawą i wulkanem :D

Druga propozycja, poniżej, to zabawa z niemal wszystkimi kolorami z palety. Na żywo wyglądało to lepiej, no ale cóż poradzić, aparat zjadł delikatne i połyskliwe kolory. Jestem też niezadowolona przez doklejenie sztucznych rzęs, które okazały się kompletnym niewypałem. Są sztywne i strasznie sztucznie wyglądają. Nie polecam ich.

Który makijaż wybieracie? Mi osobiście bardziej podoba się pierwszy :)

Co sądzicie o paletkach Sleeka? Również daliście się wciągnąć w Sleekomanię, czy raczej nie potrzebujecie ich do szczęścia?